راضیه حسینی:

به نظرمان مسئولان به خودشان می‌گویند که مردم بشنوند. از بس مهربان و مبادی‌آداب هستند، نمی‌خواهند مستقیم عیب و ایرادمان را به روی‌مان بیاورند.

در  واقع ما مردم که برای هر چیزی پول می‌خواهیم بی‌عرضه‌ایم. حالا درست است دولت منت بر سر ما می‌گذارد و به هر بهانه‌ای پول توی جیب‌مان می‌گذارد، یک‌بار یارانه، یک‌بار کالابرگ و… ولی ما باید خودمان متوجه شویم که هرکس بدون پول توانست زندگی کند، هنر کرده است.

وقتی کسی به درجه‌ای  از توانایی رسید که باتوجه‌به هر گرانی و تورمی، باز هم خم به ابرو نیاورد و به زندگی ادامه داد، باعرضه است.

 علاوه بر این، به نظر ما مسئولان می‌خواستند مورد دیگری را هم متذکر شوند و آن چیزی نیست جز مشکل آب و  برق و گاز. در واقع اگر خوب به خبر دقت کنیم متوجه می‌شویم منظوری عمیق‌تر در آن نهفته است.

معنی و مفهومی که می‌خواهد بگوید هرکس بتواند بدون هیچ امکاناتی موفق شود، آدم زندگی‌کردن است. این یعنی هر فردی که بتواند بدون آب، برق و گاز دوام بیاورد واقعاً باعرضه است.

انسان قوی و خودساخته آن است که با جیب خالی، در تاریکی، سرما و خشکی بتواند دوام بیاورد، وگرنه در شرایط عادی که همه می‌توانند!

در واقع مسئولان از ما شخصیت نقش اول فیلم «پیانیست» را می‌خواهند و اگر نتوانیم آن باشیم، فقط به درد «باربی لند» می‌خوریم! بین این دو هم هیچ نقش اولی و دوم و مکملی وجود ندارد.

البته باز جای شکرش باقی است که هنوز  مجبور نشده‌ایم در شرایط سخت فیلم گیر کنیم، یعنی مسئولان به‌خاطر عطوفت بالا و محبت فراوان دل‌شان نمی‌آید ما را خیلی قوی بار بیاورند، ولی انتظار دارند لااقل در هفته یکی دو بار خودمان را در آن شرایط بگذاریم.

مثلاً حاضر شویم آب جوی بخوریم، یا فقط با خوردن یک خیارشور گندیده زنده بمانیم، تا قدر عافیت بدانیم و هر روز از مسئولان تشکر کنیم.

البته ما همین‌الان هم هر روز از مسئولان تشکر می‌کنیم و حتی به آن‌ها تبریک هم می‌گوییم!

• نویسنده : یزدفردا
• منبع خبر : خبرگزاری فردا